Będę prawdziwy,
bo są tacy, którzy mi ufają.

Będę czysty,
bo są tacy, którzy troszczą się o mnie.

Będę silny,
bo wiele trzeba wycierpieć.

Będę odważny,
bo trzeba odważyć się na wiele.

Będę przyjacielem wszystkich:
wrogów i tych, którzy nie mają przyjaciół.

Będę dawać
i zapominać o darze.

Będę pokorny,
bo znam swoją słabość.

Będę patrzeć w górę
i śmiać się, i kochać , i dźwigać.

/Howard Arnold Wolter

"Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczką... "

Dopuszczając niektóre sytuacje i wydarzenia, Pan Bóg,
pozwala odczuć człowiekowi niepewność i niepokój,
doświadczyć zranień, niestałości, i przemijalności tego świata ,
aby człowiek nabrał mądrości, zobaczył, zrozumiał,
i całym sercem zapragnął tego, co tak naprawdę się liczy;
co jest najważniejsze i najpiękniejsze,
co daje prawdziwą radość i szczęście,
za co warto życie dać...

*

"Trzeba kochać, kochać, kochać i nic więcej."!!!
(św.o.Pio)

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2010-09-23 18:10:46)

Kiedy o brzasku mojej Drogi
Przetarłem oczy
Świat mnie poraził swoim Dobrem
I tak wkroczyłem niewinny
I otwarty do Ludzi

I pierwszy Kamień poranił mi Stopy
To nic, tak trzeba
-mówili idący obok
I tak poznałem Ból

Wtedy ktoś zabrał mi Chleb
Dany przez Matkę na Drogę
I patrząc na puste ręce
Poznałem Głód

Przy drodze siedział Człowiek
Był zziębnięty i drżał
Okryłem go swoim Płaszczem
A mój Tobołek ktoś wziął przez nieuwagę
Było mi lekko na barkach
I wtedy poznałem Biedę

Na Drodze spotykałem Ludzi
Każdy biegł swoją Ścieżką
I zbierał po drodze i gromadził
Małe Bogactwa
I Ktoś zatrzymał się koło mnie
I uśmiechnął
Wtedy poznałem Miłość

Szedłem obok ostrzegany
Przed raniącym Kamieniem
I podnoszony, gdy się potknąłem
I patrzyłem na ten Uśmiech
Który mnie opromieniał
Bezpieczny już spojrzałem przed siebie
I zobaczyłem innych Ludzi równie uśmiechniętych
Ale kiedy zwróciłem twarz obok Uśmiechu już nie było
Poznałem Zgryzotę i Zazdrość

Otaczali nas różni Ludzie
Zaglądali w te Oczy bez Uśmiechu dla mnie
I uśmiechali się nie do mnie
Stanąłem zdziwiony, a oni wszyscy odeszli
Zostawiając mnie samego
Wtedy poznałem Rozpacz

A iść trzeba było dalej
Próbowałem i ja uśmiechnąć się do Kogoś
Odpowiadały mi puste Twarze
Tylko jedna gdzieś daleko jaśniała Uśmiechem
Biegłem jak oszalały
A gdy dobiegłem i padłem na kolana
...ta Twarz uśmiechała się nie do mnie
Wtedy poznałem Samotność

I zacząłem zbierać po Drodze Kamienie
I były między nimi Żółte Błyszczące
I one dały mi Bogactwo
Byłem syty, ale z Sercem pustym
Kupowałem Uśmiechy i rozdawałem je
A dusza milczała

I wtedy otworzyłem usta, aby Zaśpiewać
I rozjaśniły się wszystkie Twarze
I te Dobre i te Złe
Których już nie widziałem, przejęty Śpiewaniem
I rozzłociło się wszystko dokoła
I Serce zapełniło
I poznałem wtedy Szczęście

(Edward Hulewicz, Droga)

http://www.youtube.com/watch?v=a7pWGg6PmAo

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2010-11-09 22:20:03)

Anioł Pański z Papieżem: św. Marcin, patron starań o pokój i sprawiedliwość

Rozważanie na Anioł Pański Papież poświęcił postaci biskupa Tours, jednego z bardziej znanych i czczonych świętych Europy. Przypomniał, że kiedy św. Marcin spotkał na swej drodze zziębniętego żebraka, rozciął mieczem swój żołnierski płaszcz i połowę oddał potrzebującemu. Takich pełnych miłosierdzia gestów potrzebuje dzisiejszy świat – mówił Benedykt XVI wzywając do międzyludzkiej solidarności. 

„Tylko poprzez wspólne dzielenie się można odpowiedzieć na wielkie wyzwanie naszych czasów do zbudowania świata pokoju i sprawiedliwości, w którym każdy człowiek mógłby godnie żyć – mówił Papież. Będzie to możliwe, jeśli górę weźmie światowy model autentycznej solidarności, będący w stanie zapewnić wszystkim mieszkańcom globu: żywność, wodę, niezbędną opiekę medyczną, ale też pracę i źródła energii, jak również dobra kultury, wiedzę naukową i techniczną”.

źródło: Radio Watykańskie, http://storico.radiovaticana.org/pol/st … iwosc.html

Św. Marcinie z Tours , tak jak kiedyś okryłeś swoim płaszczem napotkanego na drodze i zziębniętego biedaka, tak dzisiaj i nas okryj płaszczem swojej przemożnej opieki, rozgrzewaj nasze serca swoimi modlitwami i chroń przed zabijającym chłodem braku miłości… Amen.

Podobnież "Święty Marcin błoniem jedzie siwym koniem"
a i "Jeśli zima swą drogę zaczyna, to czyni to w dzień świętego Marcina"
- hmmmm... czyżby w tym roku zimy nie miałoby być?
Nic, tylko WIOSNA tej zimy!  

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2010-11-11 15:24:24)

Niech serca nasze Królestwem Twoim się stają,
Przez POKÓJ i MIŁOŚĆ cześć Tobie oddają!
Każdym swoim drgnieniem, każdym swoim biciem
Ciebie wielbią i głoszą, całym swoim życiem!

http://www.youtube.com/watch?v=dygnLiEe … r_embedded

Niech w naszych sercach zawsze zwycięża Jezus Chrystus Król!

Z wszystkich gwiazd wybierz tę najjaśniejszą.
Z plątaniny dróg - tę najprostszą.
Z szumu głosów - ten najwyraźniejszy.
Z pór roku – tę najbardziej twórczą.
Z przyjaciół – tego najwierniejszego.
Z wszystkich modlitw – tę bez słów.
A tak w ogóle, nie mów, że to za późno na takie rozważania, że trzeba było wybierać wczoraj, przedwczoraj, nawet jeszcze w szkole. Przecież żyjesz. Może jeszcze przed tobą daleka droga do zamykania twojego kalendarza. Dlatego nie marnuj czasu, który ci jest dany.
Autor: ks. M. Maliński

Iz 11,1-10 _ Ps 72,1-2.7-8.12-13.17 _ Rz 15,4-9 _ Mt 3,1-12 

Zajączek wracał z dalekiego świata do siebie. Świat jest piękny, można się wiele nauczyć, zobaczyć wiele ciekawych rzeczy, ale najlepiej jest u siebie, to znaczy na skraju znanego lasu. Zmęczony wędrowaniem zajączek ułożył się do snu.
    Śniło mu się, że sroka z własnej woli oddaje wszystko to, co innym ukradła. Zajączek chciał nawet ją przeprosić, że tak źle o niej myślał. Zobaczył we śnie, jak lis przyjaźnie rozmawiał z kurami. To był piękny obraz. Zajączek zawsze o czymś takim zawsze myślał i czegoś takiego pragnął. Widział dalej we śnie, jak wilk opiekuje się owieczkami. „Prawdziwy pokój i braterstwo na ziemi” – myślał z przejęciem zajączek. Widział, że rekin nie polował na ryby, ale najmniejsze uczył szybko pływać. Zajączek widział jeszcze wiele budujących scen. „A może wreszcie świat stał się taki, jaki był na początku? Jak bowiem można to wszystko inaczej wyjaśnić?” – zastanawiał się we śnie zajączek.
    Nagle coś trzasnęło, obudził się. Zobaczył srokę odlatującą z jego prezentami z dalekiego świata dla znajomych. Zobaczył z daleka, że lis udaje się udaje się na polowanie, a wilk przygotowuje zasadzkę na owieczki.
    Znowu coś z bliska trzasnęło. Zajączek już chciał uciekać.
- Wiesz, miałem piękny sen, ze na ziemi zapanował prawdziwy pokój – powiedział do niego inny zajączek.
-  Ty też miałeś taki sen? A więc jest nas dwóch!” – odpowiedział zajączek przyjacielowi.

(zasłyszane, autor nieznany) 

*******

Przyjdź Panie i przynieś nam swój pokój,
Niech sen przestanie być tylko snem,
Niebo otworzy się nad ziemią,
I poznamy Ciebie.


Przyjdź Panie i przynieś nam swój pokój,
Niech  z gór popłynie słodycz – Twoje Imię,
Mleko i miód spłynie po pagórkach,
Miłość odnowi nas.

Przyjdź Panie i przynieś nam swój pokój,
Ukarz nam swą twarz, daj usłyszeć swój głos,
Niech czas łaski zajaśnieje w nas
Powstaniem ze snu.

                                                                  W Najpiękniejszy ze światów Świat.