*

Jezusa na każdy dzień!

Gdyby udało się
zgłębić ludzkie serce,
jak zdziwiłoby nas
obecne tam
milczące pragnienie
czyjejś obecności.
W Ewangelii św. Jana
pojawia się
odpowiedź na to pragnienie:
Jest już pośród was Ktoś, kogo wy nie znacie".
Czy ten Chrystus, którego może mało znamy,
nie jest zawsze pośród nas?
(brat Roger)


Skoro Bóg mógł sie narodzić w żłobie,
może narodzić się i w Tobie!
Niech każda noc i dzień naszego naszego życia
Jaśnieje w nas blaskiem Bożonarodzeniowej Nocy!

Wszystkim życzę pięknego Bożego Narodzenia...!


http://www.youtube.com/watch?v=_-kqknzJ … re=related

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2010-12-24 09:35:02)

Syr 3,2-6.12-14 _ Ps 128,1-5 _ Kol 3,12-21 _ Mt 2,13-15.19-23

*

Jak zwykle, tak i tej nocy, pasterze pilnowali swoich stad. I oto ukazał im się anioł.
Przestraszyli się bardzo. Anioł powiedział do nich:
- Nie bójcie się! Zwiastuję wam radość wielką. Dzisiaj w mieście Dawidowym narodził się nam Zbawiciel, Chrystus Pan. Idźcie tam i zobaczcie sami! Znajdziecie Dziecię złożone w żłobie!
Pasterze byli przestraszeni i zdziwieni tym wszystkim. Gdy usłyszeli ponadto chóry anielskie, uwierzyli, i szybko podążyli do Betlejem. Znaleźli Dziecię i Jego Rodziców. Pozostali przy żłóbku śpiewając całą noc.
Ale anioł ukazał się nie tylko im, lecz i innej grupie pasterzy. Również i ci strzegli swoich owiec. Tak jak tamci, i oni zlękli się anioła i wysłuchali jego wieści. Gdy anioł znikł, zebrali się razem i długo radzili nad tym, jak mają się zachować.
- A to się nam przytrafiło! Tyle roboty czeka jutro na nas! - powiedział najstarszy pasterz. Musimy coś postanowić.
Anioł powiedział:
- Idźcie tam i zobaczcie sami.
- Nie możemy tutaj siedzieć i nic nie robić, jak gdyby to nas nic nie obchodziło - dopowiedziała pewna kobieta.
- Oczywiście, że tak nie możemy postąpić! - odpowiedzieli chórem pasterze.
Po długich obradach postanowili wysłać delegację. Wybrali najstarszego pasterza i ową kobietę. Oboje mieli najpierw udać się do miasta, aby kupić odpowiednie podarki, po czym złożyć je Dziecięciu, i o świcie wrócić z powrotem.
Najstarszy pasterz z ową kobietą ruszyli w drogę. Idąc spierali się, a nawet się pokłócili.
To, co chciał kupić pasterz, nie podobało się kobiecie; na to, co proponowała kobieta, nie chciał zgodzić się pasterz. Przed pierwszym pianiem koguta dotarli do Betlejem. Ciemno, wszyscy śpią, wszystko pozamykane.
Zaczęli budzić greckich handlarzy. Ci przy świetle pokazywali im swoje towary: srebrne talerze, smukłe wazy, wybijane złotem skórzane pasy, piękne materiały i rozmaite lampy na oliwę. Pasterz zważał tylko na ceny i trzymał mocno swój trzos z pieniędzmi; kobieta cieszyła swe oczy rozmaitymi materiałami.
Nie mogli się zdecydować. Gdy zaczęło jaśnieć, nie mogli dłużej zwlekać. Mieli przecież ze wschodem słońca być z powrotem. Szybko kupili srebrny nóż i czerwony szal.
Z tymi prezentami wyszli z miasta. Szopy z Bożym Dziecięciem nie musieli szukać. Usłyszeli śpiewy i zobaczyli wracających pasterzy. Przyspieszyli kroku. Weszli do środka.
- Czy to jest to Dziecię, o którym donosił nam anioł? - zapytali.
Święty Józef skinął głową i wskazał na żłób. Stary pasterz i kobieta padli na kolana i zgodnie wyrecytowali:
- Pasterze naszej grupy pozdrawiają Cię szczerze i składają swoje dary.
Położyli przed żłobkiem srebrny nóż i czerwony szal. Powstali.
- Już chcecie odejść? - spytała Maryja.
Byli już przy wyjściu, odwrócili się i zgodnym głosem powiedzieli:
-Niestety, nie mamy czasu.
- Szkoda! - powiedziała Maryja, a po chwili dodała:
- Szczęśliwi są ci, którzy mają czas dla siebie.
Stary pasterz i kobieta już tego nie słyszeli.

(Willy Bunter)

Tak. Szczęśliwi są ci, którzy mają czas dla siebie…
bo, jak mawiał kardynał Wyszyński: CZAS TO MIŁOŚĆ!
I CENNIEJSZA od najpiękniejszych prezentów jest
sama OBECNOŚĆ... ta żywa, prawdziwa, niczym niezastąpiona....
Szkoda, że tak często o tym zapominamy...

Piękne jest dzisiejsze SŁOWO, skierowane do nas w Liście pasterskim na dzisiejszą niedzielę - Niedzielę Świętej Rodziny… Oto fragment, który najbardziej mnie poruszył:

„Nie uciekajcie od siebie i od problemów domowych w rzeczywistość wirtualną Internetu. Nie usprawiedliwiajcie się obowiązkami zawodowymi. Walczcie o czas, aby być razem i dzielić się tym, kim jesteście i co posiadacie. Bądźcie dla siebie darem, bo przecież „człowiek nie może odnaleźć się w pełni inaczej, jak tylko poprzez bezinteresowny dar z samego siebie”.

Za pośrednictwem Świętej Rodziny z Nazaretu, módlmy się za nasze rodziny, za wszystkie rodziny na świecie, abyśmy na fundamencie Boga, który jest samą Miłością,  poprzez wzajemną i autentyczną troskę, cierpliwość, pokój, miłosierdzie, szacunek, i ofiarowany sobie wzajemnie czas… w nadziei budowali DOM, który jest prawdziwym domowym kościołem! I do dzieła!

http://www.youtube.com/watch?v=9dPycd6mhtM

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2010-12-26 14:13:47)

Milczący,
stoi, z bosymi stopami, w swej liliowej albie,
dziecko.
Jego ramiona tańczą w przestworzach świata.
jego Oblicze jest jak słońce.
Ten blask przyciąga cię, pochylasz się, by Mu się przyjrzeć.
Wtedy, niespodziewanie i już po wszystkie czasy, stajesz się
pomniejszony jak On,
korzy się twoja pycha,
ta strzała przeszywa twe wnętrze:
to Dziecko tu,
to Bóg.

(Marie- Pascale Jegou)

http://www.youtube.com/watch?v=1dgPZyBW … re=related

Iz 42,1-4.6-7 _ Ps 29,1-4.9b-10 _ Dz 10,34-38 _ Mt 3,13-17


W Twym chlebie żyje ukryty Duch; w Twym winie płonie Ogień, który nie może być wypity. Duch w Twym chlebie. Ogień w Twym winie, są wielkimi cudami, jakie przyjmują nasze wargi.

Pan zstąpił na ziemię do ludzi, czyniąc ich nowymi stworzeniami. Jak aniołom, tak i ludziom dał Ogień i Ducha, by się stali wewnętrznie Ogniem i Duchem (...)

Tu nowy cud Pana: Ogień i Duch do pożywania i picia. Niegdyś spadł ogień jako kara na grzeszników, teraz spada Ogień łaski i mieszka w chlebie.

Tamten ogień palił ludzi, teraz pożywacie w chlebie Ogień, co daje życie. Ogień strawił ofiarę Eliasza; Ogień miłosierdzia stał się nam ofiarą życia. Ogień niegdyś pochłonął ofiarę; Twój, Panie, Ogień jemy przy Twej ofierze (...).

Z kielicha życia twe służebnice biorą w płaszczu kroplę życia. W płaszczu świątyni moc się kryje. Niepojęta rozumem moc wiary zniżyła się w miłości, na ziemię zesłała, by spocząć na płaszczu ołtarza przebłagalnej ofiary.

Ogień i Duch był w łonie, które Cię zrodziło. Ogień i Duch był w rzece, która Cię ochrzciła. Ogień i Duch są w chrzcie, jak w chlebie i kielichu jest Ogień i Duch.

(Św. Efrem Syryjczyk (+378) o Eucharystii)

http://www.youtube.com/watch?v=90Inl1qEtQs

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2011-01-09 15:55:33)

Nie potępiaj i nie sądź swoich bliźnich;
inaczej Bóg cię nauczy pokory twoim kosztem dopuszczając,
abyś upadł w te same grzechy, o które innych oskarżasz.
Jakimkolwiek jest twój bliźni, patrz na niego zawsze okiem wiary,
staraj się w nim widzieć stworzenie Boże,
duszę odkupioną Krwią Zbawiciela i powołaną do dziedzictwa chwały.

(św. Józef Pelczar)

Czyż przyjęcie prawdy tych słów nie wymaga głębokiej pokory?

Wspominany dziś św. Józef Sebastian Pelczar (1842-1924) http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelni … 1-19a.php3 był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, biskupem, założycielem Zgromadzenia Sióstr Sercanek. Odznaczał się gorliwością i szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu, do Serca Bożego i Najświętszej Maryi Panny.

Oby jego słowa pomogły nam otworzyć się na prawdę o Bogu, drugim człowieku i nas samych... 


Jeżeli chcesz nabyć prawdziwej pokory,
przede wszystkim módl się o nią wyznając, że jej nie masz;
bo pokora jest darem, darem bardzo cennym.
Jeden promyk światła Bożego więcej ci w jednej chwili odsłoni niż kilkuletnie rozmyślanie.
Módl się szczególnie do Serca Jezusowego,
utajonego w Sakramencie miłości i pokory powtarzając często:
O Jezu cichy i pokornego Serca, uczyń serce moje według Serca Twego.
Módl się do Matki najpokorniejszej, aby ci wyprosiła dar pokory.

(św. Józef Pelczar)

Iz 8,23b-9,3 _ Ps 27,1.4.13-14 _ 1Kor 1,10-13.17 _ Mt 4,12-23


Ojciec miał siedmiu wspaniałych synów. Ci jednak często kłócili się ze sobą, czasami dochodziło nawet do bójek. Bardzo cierpiało z tego powodu ojcowskie serce. Tym więcej, że niektórzy źli ludzie chcieli ten brak jedności i zgody w rodzinie wykorzystać dla swoich celów. Przed śmiercią ojciec zwołał wszystkich synów do siebie. Położył przed nimi siedem metalowych prętów związanych ze sobą. Powiedział do nich:

- Temu, który pierwszy z was zegnie te pręty dam tysiąc złotych dukatów.
Podchodzili według starszeństwa i próbowali. Wytężali swoje siły, ale żaden z nich nie potrafił zgiąć tych metalowych sztab.
- Ojcze! - zaczęli wreszcie wołać - przecież to nie jest możliwe!
- Tego nie potrafi nikt w świecie!
- To przechodzi ludzkie siły!
- To jest możliwe! - powiedział zdecydowanie ojciec.

Wstał z łoża, rozwiązał pręty i pomimo choroby i podeszłego wieku wygiął je jak, jak chciał, nie wkładając przy tym zbyt wiele wysiłku. Na koniec, kiedy odrzucił na bok ostatnią sztabę, powiedział:
- Moje drogie dzieci! To winna być lekcja dla was. Z wami może się stać tak samo, jak z tymi prętami. Jak długo dla siebie będziecie życzliwi, tak długo nic złego wam się nie stanie. Póki będziecie razem, nikt was nie zwycięży. Kiedy jednak zerwiecie więzy rodzinne, wtedy każdy, bez większego wysiłku, potrafi was zniszczyć.

( autor nieznany)

Panie, dopomóż abyśmy - jako dzieci Jednego Boga - w naszych domach, wspólnotach i miejscach, gdzie nas posyłasz byli dla siebie dobrzy, łagodni, miłosierni, uczynni, serdeczni i życzliwi.... Nie pozwól, aby to co nas od siebie różni oraz brak zgody i jedności stał się przeszkodą w głoszeniu Dobrej Nowiny o Zbawieniu... Byśmy nie pozwolili sobie odebrać tego dobra i szczęścia, któremu na imię wspólnota wiary w Jezusie Chrystusie. Niech jeden duch i jedno serce ożywia wszystkich wierzących. Amen.

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2011-01-23 18:37:30)

Czyńmy wszystkim dobrze, nie wyrządzajmy krzywdy!...

(św. Jan Bosco)

Jan Bosco, to charyzmatyczny święty, którego nie sposób pominąć w dniu dzisiejszym…
Urodził się 16 sierpnia 1815 r. w Becchi (ok. 40 km od Turynu). Był niestrudzonym wychowawcą młodzieży. Tworzył nowoczesne metody pedagogiczne. Uważany jest za jednego z największych pedagogów w dziejach Kościoła. Założył wielką Rodzinę Salezjańską. Publikował książki i wydawał czasopisma. Wznosił kościoły.

W wieku 9 lat, miał niezwykły proroczy sen, który zrozumiał później… Otóż, śniło mu się, że był wśród kolegów i siłą próbował zmusić ich, by nie przeklinali. Wówczas pojawił się dostojny mężczyzna, który zachęcał go, aby zjednywał sobie przyjaciół łagodnością i miłością, a nie kuksańcami. Na obawy chłopca, czy podoła, człowiek ów obiecał dać mu nauczycielkę - swoją matkę. Wtedy zjawiła się kobieta w świetlistej szacie, a chłopiec zobaczył stado niesfornych zwierząt, które nagle stały się potulnymi barankami….

Ks. Bosko rozwinął szeroko działalność misyjną . Odznaczał się głębokim nabożeństwem do Eucharystii,   oraz do Najświętszej Maryi Panny.... Pewnej nocy w 1862 r. przyśniło mu się wiele łodzi, w których dojrzał swoich wychowanków rozrzuconych po świecie. Miotane przez wzburzone morze łodzie jedyny ratunek znajdowały za okrętem św. Piotra, który kotwiczył między dwiema kolumnami. Na jednej z nich była monstrancja, na drugiej - figura Matki Najświętszej.

Zmarł w roku 1888. Jest patronem młodzieży, młodych robotników i rzemieślników. W ikonografii św. Jan Bosco przedstawiany jest jako kapłan w sutannie zakonnej. Najczęściej ukazywany jest w otoczeniu młodzieży, której poświęcił swoje życie

Więcej o ks. Janie Bosco na stronie: http://www.piotrskarga.pl/ps,1250,3,0,1 … macje.html

Modlitwa: "Święty Janie Bosco, ty zaopiekowałeś się dziećmi, o których nikt się nie troszczył pomimo, że naraziło cię to na śmieszność i zniewagi. Pomóż nam, mniej troszczyć się o śmiech świata i bardziej troszczyć się o radość Pana Boga." Amen.

Wystarczy, że
jesteście młodzi,
abym was KOCHAŁ.

(ks. Jan Bosco)

http://www.youtube.com/watch?v=s7zcJ06zzw0

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2011-01-31 15:18:56)