"Przyjaciela nie poznaje się w pomyślności" (Syr. 12,8).

"Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem się staje w nieszczęściu" (Prz 17,17).

Czasami los potrafi spłatać niezłego figla….Mi splatał wczoraj …   Bowiem szykując się na wczorajszy odpust parafialny w Grębocinie przeżyłam niezłą historię, prawie jak z filmu sensacyjnego z elemetami komedii... i ...  Otóż z niewiadomych względów …. Mój samochód nagle odmówił mi posłuszeństwa…  „bardzo prozaiczna sprawa” powiedziałoby wielu…Może i tak …  jednakże jak dla mnie – bardzo ważna w danym momencie i ..  dziwna trochę, bowiem poprzedniego dnia wieczorem moje auto  było na całkiem wysokich obrotach i nic nie wskazywało na to,, że coś z nim jest nie tak i ze znajduje się w stanie „niedyspozycji technicznej’ .  Ja też nic nie nabroiłam… to znaczy na światłach w nocy go nie pozostawiłam, radia wlaczonego też nie…. Nie, nie .. nic z tych rzeczy!!!  Natomiast w niedzielę, o godzi 11:25, ni w ząb nie chciał odpalić! Mało tego, nawet ani jednego odgłosu życia nie chciał wydobyć z siebie przy zapalaniu silnika. Cisza…. Kompletna cisza…. Normalnie prawie tak, jakby się obraził na mnie!  No ładnie – pomyślałam sobie -  I co ja teraz zrobię??? Cala rodzinka czeka w komplecie, żeby do kościoła pojechać, a tu – ZONK! I na dodatek odpust… i moja Kochana św. Tereska …. czeka na mnie, Pan czeka… a tu …. 9 km. odległości …. I w tym momencie te 9 km. wydało mi się niemal jak stąd do WIECZNOŚCI. Co robić??? No i wtedy do głowy przyszła mi  Osoba,która ma swój samochód (sprawny w tym momencie mialam nadzieję! ), na ktorą  zawsze mogłam liczyć,  .. chociaż mieszka spory kawałek ode mnie…ale   Wierzyłam, że nie zostawi mnie samej … chociażby ze zepsutym samochodem … na parę minut przed mszą św. ale w tak WAŻNYM DNIU…..!!!!  Postanowiłam zadzwonić … Głupio mi trochę była, ale cóż było robić… jeśli nie zaryzykować… Ufałam jej … dlatego miałam śmiałość …     Ufffff… na szczęście miała włączony telefon, na szczęście miała go przy sobie i na szczęście odebrała moje połączenie….. oraz…. bez chwili wahania zobowiązała mi się pomóc. Ale czasu było niewiele …. Bo musiała najpierw wyjechać ze swoim dzieckiem, aby je zawieźć do kościoła, żeby zdążyło ….  Dopiero potem przyjechać po mnie… I przyjechała… No i się zaczęło. Po pierwsze - w samochodzie nie działały światła  drogowe … Po drugie - przejazd kolejowy zamknięty …. A tu godzina 11:53!!  No… a po dalsze - samochody, które się wloką sie jak muchy w smole….!!  Niestety ze względu na nieprzewidzianą sytuację, musiałyśmy jeszcze po drodze zajechać na stację paliw, bo z powrotem mogły być problemy z jazdą…. No więc, jeszcze małe „zboczenie” na stację benzynową, gdzie jak na złość kolejka i na dodatek „jeden pan” postanowił sobie zrobić zapasy paliwa i najpierw jeden kanister napełniał, potem drugi…. Na szczęście ! trzeciego już nie miał! Następny z kolei klient .... nie miał drobnych przy placeniu rachunku, więc zapłacił "grubymi" - wydawanie reszty ... nie mialo końca!!!!  Tak jak ta chwila zresztą... !!! Wyjeżdżamy w końcu ze stacji …  a tu sznureczek samochodów najpierw z jednej strony, potem trzeba było poczekać z drugiej strony. OK.> Wyjeżdżamy na prostą i modlimy się pod nosem, a Wisia  to już całkiem na glos… i to na bardzo donośny  głos!!! No, a tu jeszcze czerwone światła na dodatek! W końcu pokonawszy wszystkie przeszkody na drodze – SZCZEŚLIWIE DOCIERAMY na miejsce! Co prawda nieco spóźnieni, ale WSZYSCY RAZEM zdrowi i cali!

Dziękuję Ci, WISIU (bo o TOBIE tu głównie mowa )  za Twoją pomoc …za to, ze wiedziałaś,  że na „bank” spóźnimy się, bo nie było możliwe dojechać na czas, …  za to, ze nie zawahałaś się… za to, ze nie zawiodłaś! Ryzykowałaś własnym czasem i  nie tylko …. Dziękuję, ze mogłam i mogę na Ciebie liczyć -  to jest dla mnie bardzo ważne….  Za wszystko – Bóg zapłać  i niech Pan Cię prowadzi.... !

Przede wszystkim jednak dziękuję Panu Bogu i św.Teresce  i  Kochanym Aniołom, niewidzialnym Duchom Niebieskim, które czuwały nad naszą każda kością….. i nad … oponami…. Bo mogło być jeszcze gorzej…. Mogłyśmy po drodze np. złapać „gumę”!!

DZIĘKUJĘ….za TĘ Eucharystię …. Za TĘ Pamiątkę Miłości !!!!!  Za to, ze się DOKONAŁO!!! ….A  wszystko niech się dzieje na większą Chwałę Bożą!

Chwała Panu!

Historię tę postanowiłam na krotko opisać i wkleić ja właśnie tutaj…. Chyba nie musze pisać dlaczego…. To się wie!

Jakże niezbadane są wyroki Boga i nie do wyśledzenia Jego drogi!

Ostatnio edytowany przez Calineczka (2008-10-14 14:07:36)