Na skraju wioski stanął zmęczony pątnik. Akurat namyślał się, którą chatę wybrać na nocleg, gdy podbiegł do niego jakiś zdyszany wieśniak, krzycząc już z daleka:
- Kamień, kamień... daj mi ten kosztowny kamień!
- Jaki kamień? - zapytał pielgrzym.
- W nocy miałem sen - odpowiedział chłop - w którym anioł powiadomił mnie, że o zmroku na skraju wioski spotkam pątnika, który mi ofiaruje kosztowny kamień, dzięki któremu będę bogaty do końca życia.
Pielgrzym pogrzebał w swoim tobołku i wyciągnął po chwili kamień. - Prawdopodobnie anioł miał na myśli ten kamień - powiedział spokojnie pątnik podając kamień wieśniakowi - znalazłem go przed paroma dniami na leśnej drodze; naturalnie, możesz go sobie zatrzymać.
Chłop oglądał z nabożeństwem zdobyty kamień. To był diament. Prawdopodobnie największy diament świata, bo był prawie tak duży jak pięść.
Wieśniak podziękował i odszedł. Całą noc przewracał się z boku na bok, bo nie mógł z wrażenia zasnąć. Skoro świt chłop udał się do pątnika, zbudził go ze snu i prosił usilnie:
- Daj mi bogactwo, które ci pozwoliło oddać ten diament tak lekkim sercem!