Modlitwa o Mądrość
ks. Mądrości 9,1-6;9-12a;13-18

(1) Boże przodków i Panie miłosierdzia,
któryś wszystko uczynił swoim słowem
(2) i w Mądrości swojej stworzyłeś człowieka,
by panował nad stworzeniami, co przez Ciebie się stały,
(3) by władał światem w świętości i sprawiedliwości
i w prawości serca sądy sprawował -

(4) dajże mi Mądrość, co dzieli tron z Tobą,
i nie wyłączaj mnie z liczby swych dzieci!
(5) Bom sługa Twój, syn Twojej służebnicy,
człowiek niemocny i krótkowieczny,
zbyt słaby, by pojąć sprawiedliwość i prawa.
(6) Choćby zresztą był ktoś doskonały między ludźmi,
jeśli mu braknie mądrości od Ciebie - za nic będzie poczytany.

(...)

(9) Z Tobą jest Mądrość, która zna Twe dzieła,
i była z Tobą, kiedy świat stwarzałeś,
i wie, co jest miłe Twym oczom,
co słuszne według Twych przykazań.

(10) Wyślij ją z niebios świętych,
ześlij od tronu swej chwały,
by przy mnie będąc pracowała ze mną
i żebym poznał, co jest Tobie miłe.

(11) Ona bowiem wie i rozumie wszystko,
będzie mi mądrze przewodzić w mych czynach
i ustrzeże mnie dzięki swej chwale.
(12a) I będą przyjemne dzieła moje

(...)

(13) Któż bowiem z ludzi rozezna zamysł Boży
albo któż pojmie wolę Pana?
(14) Nieśmiałe są myśli śmiertelników
i przewidywania nasze zawodne,
(15) bo śmiertelne ciało przygniata duszę
i ziemski przybytek obciąża lotny umysł.
(16) Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi,
z trudem znajdujemy, co mamy pod ręką -
a któż wyśledzi to, co jest na niebie?
(17) Któż poznał Twój zamysł, gdyś nie dał Mądrości,
nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?

(18) I tak ścieżki mieszkańców ziemi stały się proste,
a ludzie poznali, co Tobie przyjemne,
i wybawiła ich Mądrość.