Przemówienie kardynała Belgii, kardynała Danneelsa, które bardzo utknęło w mym sercu i pamięci z tegorocznego Europejskiego Spotkania Młodych w Brukseli:
"Bóg uśmiecha się dzisiejszego wieczoru"

Na ziemi żyje ponad sześć miliardów ludzi i Bóg chce, by żyli tu razem. Nie udaje nam się to. Ale dziś wieczorem Bóg patrzy na nas i raduje się. Tak, Bóg raduje się widząc tę żywą przypowieść o nowej rodzinie ludzkiej, którą tworzymy. Ponad czterdzieści tysięcy młodych ludzi złączonych w modlitwie, w ciszy i w pokoju serca. Tak, Bóg dziś wieczorem się uśmiecha.

W ciemnościach, które nas otaczają Bóg daje nam swoje światło. Stwarzając nas dał każdemu i każdej z nas światło naszego rozumu, ten wewnętrzny radar, który musi szukać prawdy. To boski kompas, który nie zwodzi. Wszyscy przecież szukamy prawdy, wierzący, źle wierzący, na wpół-wierzący i niewierzący. Ale poza tym Bóg daje nam jeszcze światło naszej wiary: betlejemską gwiazdę, która świeci tej nocy nad Brukselą: to Jezus jest naszym światłem. Panie, oświeć nasz rozum i ożyw naszą wiarę.

Ale w tych trudnych czasach, potrzeba nam zwłaszcza nadziei. Nadzieja nie jest owocem wrodzonego optymizmu. Nie, na tym świecie jest zbyt dużo rozpaczy, byśmy mogli zadowolić się zwykłym poczuciem beztroski czy też naturalnym dobrym samopoczuciem. Potrzeba nam Bożej nadziei, opierającej się na obietnicach, których gwarantem jest sam Bóg. Nadzieja jest jakby mięśniem sercowym naszej duszy, który nie dozna zawału. Panie, daj nam nadzieję: daj nam Jezusa.

Bóg daje nam serce, byśmy kochali. Gdyż nie wystarczy widzieć jasno dzięki wierze bądź żyć tylko nadzieją. Potrzebujemy ciepła miłości pośród chłodu tego świata. Ale czym jest miłość, prawdziwa miłość? To przede wszystkim zaakceptowanie siebie samych takimi, jakimi jesteśmy, podziękowanie Bogu za to, że stworzył nas właśnie w taki sposób, takimi, jakimi jesteśmy. Gdyż, jako stworzenia Boże, jesteśmy dobrzy. Miłość polega również na zaakceptowaniu innych takimi, jacy są, a nie takimi, jakimi my chcielibyśmy ich widzieć. Miłość szanuje drugiego takim, jakim on jest. Miłość stąpa twardo po ziemi, cechuje ją realizm.

Miłość zawsze wyprzedza drugiego, nie czeka, by ktoś inny pokochał pierwszy. Miłość jest zawsze uprzedzająca. Nie znosi, by coś innego ją ubiegło. Miłość nie jest zaborcza, nie zagarnia drugiego, jest ofiarowaniem siebie, jest przede wszystkim darem. Czyni szczęśliwym, tak jak powiedział to Jezus: „Więcej jest szczęścia w dawaniu aniżeli w braniu.”

A to tegoroczny kanon "hicior" na tegorocznym ESM w Brukseli, już go kiedyś Migocia chyba na forum zamieszczała

"Ledere Nacht"


http://pl.youtube.com/watch?v=ekyJ69l5x38

A tłumaczenie znaczy: "Dusza moja pragnie Ciebie w nocy, duch mój poszukuje Cię w mym wnętrzu".