Baśń o wyspie i jej mieszkańcach

Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, pragnienia i ludzkie cechy takie jak: Bogactwo, Duma, Smutek, Dowcip,
A wszystkich razem łączyła Miłość.

Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę.
Tylko Miłość postanowiła trwać do ostatniej chwili, by pomóc wszystkim załadować się na statki. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu, Miłość poprosiła o pomoc.

Pierwsze podpłynęło Bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:
-Bogactwo, czy możesz mnie uratować?
-Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma pośród nich miejsca dla ciebie.- Odpowiedziało Bogactwo

Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym Czteromasztowcem.
-Dumo, zabierz mnie ze sobą!- poprosiła Miłość.
-Niestety nie mogę cię wziąć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane, a ty mogłabyś mi to popsuć. Zresztą sama widzisz że wcale nie pasujesz do mojego wytwornego Czteromasztowca- opowiedziała Duma i z dumą Podniosła piękne żagle.

Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek.
-Smutku, zabierz mnie ze sobą!- poprosiła Miłość.
-Och, Miłość, ale ja jestem tak bardzo smutny, że wolę pozostać sam. Nie chcę twojego towarzystwa- odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

Dowcip przepłynął obok Miłości nie zauważając jej- był bowiem tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.

Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębinach oceanu…

Nagle Miłość usłyszała:
-Chodź! Zabiorę cię ze sobą!- powiedział nieznajomy starzec.

Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie jej, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.
Miłość zapragnęła dowiedzieć się kim był ów tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Mądrości.
-Powiedz mi proszę, kto mnie uratował?
-To był Czas- odpowiedziała Mądrość.
-Czas?- zdziwiła się Miłość- Dlaczego właśnie jemu zależało i mi pomógł?
-Bo tylko Czas wie, jak ważna w życiu jest Miłość- odrzekła Mądrość.




Śpieszmy się kochać ludzi.... tak szybko odchodzą...
Nie tracmy czasu... wszak MIŁOŚĆ nigdy nie ustaje!!! Prawda??