Dwa wiadra spotkały się przy studni. Jedno wyglądało jakoś markotnie.
     - Co się stało? - zapytało drugie ze współczuciem.

     - Ach! - westchnęło tamto posępne. - Strasznie już mam dosyć tego ciągania do studni. Żebym nie wiem jąk było pełne, ciągle tu wracam puste.

     Drugie wiadro zaśmiało się.

     - To ciekawe! - zachichotało. - A ja zawsze tu przybywam puste, a odchodzę pełne. Jestem pewne, że jeśli zaczniesz patrzeć na to w ten sam sposób, będzie ci o wiele weselej.

Autor nieznany

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

Okna mego serca i mojej duszy
niechaj zawsze pozostają czyste
i przejrzyste
aby Bóg
mógł do niego wejść i wypełnić  SOBĄ
i pozostać na zawsze…

Okna mego serca i mojej duszy
niechaj zawsze pozostają czyste
i przejrzyste
aby we mnie otworzyły się JEGO oczy
w Miłości zstępującego Nieba…


Okna mego serca i mojej duszy
niechaj zawsze pozostają czyste
i przejrzyste
abym JEGO oczami patrząc
potrafiła dostrzec głębię blasku
w tym, co ON  przygotował dla mnie
… już dziś…


:whistle: Pod postacią białego Chleba przychodzisz do mojego serca i wypełniasz je...

"Jakim sposobem światło dociera do wnętrza domu? Przez okna otwarte na oścież. A jak dociera do ludzkiej duszy? Przez wrota miłości, o ile są otwarte"

Paulo Coelho Jedenaście minut



Effatha!!! :)